Öfkemle sevgim arasında yaşıyorum Elinde, 13 Şubat tarihli Hürriyet Gazetesi’nin eki… ‘‘Bak’’ diyor, ‘‘Şu okuma kitabının kapağına. İhap Hulusi’nin hazırladığı kapaktaki çocuk benim. O tarihte
Bileklerimizi morartmış yeni Alman kelepçeleri, Otobüsün kaloriferleri bozuldu Kaman’dan sonra Sekiz saat oluyor karbonatlı bir çay bile içemedik, Başımızda perensip sahibi bir başçavuş. Niğde üzerinden
Ey yüreğim Sen kasırgalara dayanmışsın Rüzgârla mı yıkılacaksın Başka çare yok yüreğim Dosta düşmana karşı Ayakta kalacaksın Sen ne ayrılıklar görmüşsün Ne acılar Boşa yağmamış,
Boş ver be yaşı! Gönlün ne kadar genç ondan haber ver? Şöyle atıp koyu grileri-siyahları sabahtan sarı bir kaşkol atabiliyor musun boynuna, ondan haber ver?
Ömür dediğimiz nedir ki ? Çay bardakta Soğuyana dek geçen zaman Çayınız bardakta soğumadan Tadıyla için hayatı Soğutmadan sevgileri Soğutmadan sevdaları Soğutmadan dostlukları Yaşayın doyasıya
ateş bir gün suyu görmüş yüce dağların ardında; sevdalanmış onun deli dalgalarına. hırçın hırçın kayalara vuruşuna, yüreğindeki duruluğa… …demiş ki suya: gel sevdalım ol, hayatıma
Dostlar ırmak gibidir Kiminin suyu az, kiminin çok Kiminde elleriniz ıslanır yalnızca Kiminde ruhunuz yıkanır boydan boya İnsanlar vardır; üstü nilüferlerle kaplı, Bulanık bir göl
Yaşamın en tatsız tarafı sona eriş şeklidir… Şüphesiz ki yaşamı tersten yaşamak daha güzel, hatta mükemmel olurdu. Nasıl mı? Cami’de uyanıyorsunuz. Bir tahta sandık içerisinde,
Bazı şairler vardır şu hayatta asla öldü diye bilmeyiz. Öyle güzel öyle harika eserler bırakmışlardır ki bizlere günümüzde hala dilden dile yayılır. Can Yücel’de asla
Copyright © 2024. Tüm Hakları Saklıdır.